ربنا لاتسلط علینا من لایرحمنا

دشمن و دوستی

دوست اصلی ما خدا است. زیرا ما را آفریده و همه امکانات را هم فراهم کرده است. تا ما در ان زندگی کنیم. انسان وقتی که جوان است هنوز به زندگی عادت نکرده و می گوید: من سی سال بیشتر عمر نمی خواهم. اما وقتی سی ساله شده می گوید: تا شصت سال هم عیب ندارد ولی دوست ندارم ضعیف و پیر شوم، زودتر بروم بهتر است. وهنگامیکه شصت ساله می شود تازه معنی زندگی را می فهمد و علاقه او به زندگی بصورت پایان ناپذیری زیاد می شود.