خادفا یترقب

مدیریت ریسک رئیسی
مدیریت ریسک برخلاف مکاتب غربی در اسلام وسیع کردن دامنه آن است. انتهای سرمایه داری غرب، بهره بانکی بدون ریسک هست. یعنی هرکس می خواهد سرمایه گذاری بدون ریسک داشته باشد پول خود را در بانک می گذار و ریسک فری! سود می برد. اگر کمی ریسک پذیر باشد به بورس مراجعه می کند: سود هر شرکتی با میدان ریسک آن برابر است یعنی هرچقدر شما سود بیشتری می خواهید باید در اوراق پر ریسک تر سرمایه گذاری کنید. بیت کوین یا شرکتهای هرمی سود بالا نشان می دهند تا ریسک بالای خود را بپوشانند. اما در اسلام، ریسک پایه و اساس زندگی است زیرا همه چیز ۵۰پنجاه هست. مثل دو روی یک سکه که اگر تقلبی نباشد احتمال آمدن هریک از طرفین ۵۰درصد است. خیر و شر، نور تاریکی،شب و روز ، تصورات انسان از زیسک نیم بها هست. در قران ریسک را خوف و رجا گفته اند. مثلا موسی وقتی به پیغمبری رسید که خوف و رجا او مساوی بود!(خائفا یترقب) یعنی نمی دانست اعمالش قبول خدا هست یا خیر. به همین منظور می گویند خداوند اسرار خود را در بین همه مخلوقات پخش کرده تا دست یافتن به ان نیازمند توجه به تمام مخلوقات باشد. مثلا رئیسی وقتی به دل جمعیت می زد دو تصور داشت: یا اینکه مشکلات مردم حل می شود و یا خودش از بین میرود! هر رویا رویی مردمی به همین شکل دامنه ریسک خود را بروز می دهد. هر عمل و تفکر و کردار آدمی هم به همین شکل اس:آیا کمک به مردم خوب است یا بد؟ عده ای می گویند خوب است! ولی عده ای می گویند گدا پروری است. پس مشخص نیست اعمال و اخبار ما همان نتیجه ای بدهد که ما انتظارش را داریم. به همین دلیل در ریسک اشتباه آلفا و بتا تعریف شده! مثلا معلمی که سخت گیری می کند، شاگردان درسخوانی دارد. ولی خیلی از شاگردان هم بر اثر این سخت گیری از درس گریزان می شوند و یا درجا می زنند. برعکس معلمی که آسان گیر است همه را قبول می کند ولی معلوم است که پایه درسی دانش آموز برای سالهای بعد ضعیف تر خواهد شد و ما شاهد رشد روز افزون فارغ التحصیلان بیکار خواهیم شد. لذا در همه اعمال انسان ریسک هست. مدیریت ریسک در اسلام، اتکال به خداوند است/ یعنی سمت گیری برنامه به سوی خدا است. خداوند هرچه گفته را اجرا می کنند، اگر اثار سوئی هم داشت خداوند اصلاحش می کند! لذا می بینید که عملکرد او بیش از عملکرد هر دولت دیگری شاخص تر است. زیرا شاخص ریسک آن با شاخص خدایی هماهنگ شده: مثلا خداوند می فرماید: اموال خود را به حاکمان ندهید!(تدلوا بها الی الحکام) پس باید خزانه خالی باشد و همه بین مردم بطور مساوی تقسیم شود. والا مشمول این ایه می شود. مانند بانکها که خزانه را می بندند و تا می توانند پولهای مردم را هم به بهانه پس انداز و سود و جایزه از دستشان می گیرند. لذا در همین انتخابات و همه انتخابات ها شاهدیم کلیه نامه های مردمی فقط در خواست وجه هست. و این نشان می دهد که افکار شوینیستی باعث شده تا ثروت در دست دولت یا برخی ثزوتمندان جمع شود. و مردم بی پول و بی پناه رها شده اند.